Κανείς δεν αρέσει να βλέπει έναν αγαπημένο οικογενειακό πόνο στον πόνο. Είναι ρουτίνα για εμάς τους ανθρώπους να παίρνουμε μια ασπιρίνη ή άλλο ανακουφιστικό πόνου όταν πονόμαστε και είναι δελεαστικό να θέλουμε την ίδια ανακούφιση στα κατοικίδια ζώα μας. Αλλά βάλτε το καπάκι πίσω σε αυτό το μπουκάλι και διαβάστε για να μάθετε γιατί δεν είναι τόσο καλή ιδέα.
Ασθένειες που μιμούνται τον πόνο του ισχίου
Αρχικά, προσδιορίστε τι προκαλεί την επιβράδυνση του ηλικιωμένου σκύλου σας. Η αληθινή δυσπλασία του ισχίου είναι μια συγγενής διαταραχή, που σημαίνει ότι ο σκύλος γεννιέται μαζί του. Τα τυποποιημένα poodles είναι προδιάθετα σε αυτήν τη διαταραχή, αν και είναι λιγότερο συχνές στα μικροσκοπικά poodles. Αν και η αρθρίτιδα του ισχίου μπορεί να προκληθεί από άλλους παράγοντες, εάν ο σκύλος σας δεν έχει δείξει ποτέ προβλήματα ισχίου στο παρελθόν, είναι απίθανο να εμφανιστεί ξαφνικά αργότερα στη ζωή. Σπονδυλική αρθρίτιδα, κοιλιακό άλγος, δυσκοιλιότητα και ακόμη και νευρική βλάβη από διαβήτη μπορεί επίσης να προκαλέσει δυσκολία στο σκυλί να σηκωθεί ή να περπατήσει με σκληρό βάδισμα. Οποιαδήποτε από αυτές τις ασθένειες μπορεί να εκληφθεί ως πόνος στο ισχίο στο μη εκπαιδευμένο μάτι. Για να λάβετε μια οριστική διάγνωση, παραδώστε το γήρανσης του ποδοσφαίρου στον κτηνίατρο.
Θεραπεία πολυτροπικής αρθρίτιδας
Εάν το κουτάβι σας καταλήξει σε διάγνωση αρθρίτιδας ισχίου, ο κτηνίατρός σας είναι πιθανό να συστήσει μια προσέγγιση πολλαπλών δοντιών για να κάνει το σκυλί σας όσο το δυνατόν πιο άνετο. Τα φάρμακα που ανακουφίζουν τον πόνο μπορεί να αποτελούν μέρος της συνταγής, αλλά το πρωτόκολλο θεραπείας μπορεί επίσης να περιλαμβάνει συμπληρώματα γλυκοζαμίνης / χονδροϊτίνης για την υγεία των αρθρώσεων, συμπληρώματα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, μια κοινή δίαιτα με συνταγή για την υγεία ή ακόμη και τον βελονισμό. Ασκήσεις χαμηλού αντίκτυπου που συσσωρεύουν τους μυς των μηρών και των γλουτών, όπως το κολύμπι, μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη διατήρηση της άρθρωσης του ισχίου σταθερή. Τα τυποποιημένα poodles εκτρέφονταν αρχικά για δουλειά στο νερό και συχνά τους αρέσει να κολυμπούν. Διαφορετικά, οι συστάσεις θεραπείας δεν είναι συγκεκριμένες για τη φυλή, αλλά μπορεί να είναι προσαρμοσμένες στο μεμονωμένο κατοικίδιο.
Εναλλακτικές λύσεις για την ασπιρίνη
Πριν οι κτηνίατροι είχαν ασφαλέστερες επιλογές, η ασπιρίνη χρησιμοποιήθηκε για πόνο στις αρθρώσεις σε σκύλους. Δυστυχώς, τα σκυλιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα σε αυτήν την κατηγορία φαρμάκων, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη. Τα ΜΣΑΦ περιλαμβάνουν επίσης κοινά αναλγητικά ανθρώπινου πόνου όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, τα οποία είναι εξαιρετικά τοξικά για σκύλους και γάτες και δεν πρέπει ποτέ να τους χορηγούνται. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες των ΜΣΑΦ σε σκύλους περιλαμβάνουν έλκη στομάχου, ηπατική βλάβη, νεφρική βλάβη και προβλήματα πήξης του αίματος. Η τυλενόλη πρέπει να αποφεύγεται επίσης. Λόγω της συχνότητας και της σοβαρότητας αυτών των παρενεργειών, αναπτύχθηκαν νεότερα ΜΣΑΦ ειδικά για κατοικίδια. Μερικά από αυτά περιλαμβάνουν το carprofen και το deracoxib. Αυτά μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες εάν δεν δοσολογούνται και παρακολουθούνται προσεκτικά, αλλά είναι πολύ πιο ασφαλή όταν χρησιμοποιούνται σωστά. Ο κτηνίατρός σας μπορεί επίσης να προσθέσει φάρμακα για τον πόνο που δεν είναι ΜΣΑΦ, όπως τραμαδόλη, γκαμπαπεντίνη και αμανταδίνη, για τη μείωση της δόσης των ΜΣΑΦ που απαιτούνται.
Προσεκτική παρακολούθηση
Εάν ο ηλικιωμένος σας φουρμπάμι έχει λάβει φάρμακο NSAID για τη διαχείριση του χρόνιου πόνου, ο κτηνίατρός σας θα πρέπει να τον ελέγχει συχνά για να διασφαλίσει ότι δεν συμβαίνει βλάβη στο ήπαρ ή στα νεφρά και για να προσδιοριστεί εάν το κατοικίδιο ζώο σας χρειάζεται επιπλέον ανακούφιση από τον πόνο. Μην παραλείψετε τους ελέγχους σας!
Συνολικά, μην χορηγείτε ποτέ στο Fluffy φάρμακα, ειδικά συνταγές που παρασκευάζονται για ανθρώπους, εκτός εάν έχει ήδη εγκριθεί από τον κτηνίατρό σας.
