κωδικοποιώ την μπλε εικόνα από τον Rckhnd από το Fotolia.com
Στο παρελθόν, οι ιδιοκτήτες σκύλων εμβολίαζαν τα κατοικίδια ζώα τους για κάθε ασθένεια, κάθε χρόνο, και ορισμένοι κτηνίατροι εξακολουθούν να προτείνουν «ετήσια ενισχυτικά» για τους ασθενείς τους. Οι εμβολιασμοί για βακτηριακές ασθένειες παρέχουν ανοσία βραχύτερης διάρκειας και μπορεί να απαιτούνται ετησίως.
Εμβόλια Core ή Non-Core
Το 2003, η Αμερικανική Ένωση Νοσοκομείων Ζώων ανέπτυξε μια σειρά κατευθυντήριων γραμμών για εμβολιασμούς σκύλων Οι κατευθυντήριες γραμμές εισήγαγαν την έννοια των εμβολίων «πυρήνα» - αυτά που πρέπει να χορηγούνται σε όλα τα σκυλιά - και τα εμβόλια "μη πυρήνα" - αυτά που πρέπει να χορηγούνται μόνο σε σκύλους που κινδυνεύουν να προσβληθούν από την ασθένεια. Τα βασικά εμβόλια περιλαμβάνουν parvo, distemper, αδενοϊό και λύσσα. Αυτά τα εμβόλια είναι ιογενή και αφού δοθούν οι αρχικές σειρές σε πρόγραμμα επανεμβολιασμού τριών ετών ή περισσότερο. Ο εμβολιασμός κατά της λύσσας επιβάλλεται από το νόμο στις περισσότερες Ηνωμένες Πολιτείες και οι τοπικοί νόμοι ενδέχεται να απαιτούν από εσάς να κάνετε επανεμβολιασμό συχνότερα από κάθε τρία χρόνια.
Μπορντετέλα (Kennel Cough)
Το πιο συνηθισμένο μη βασικό εμβόλιο είναι για το Bordatella bronchiseptica, που συχνά ονομάζεται ρινός βήχας. Ο βήχας του ρείθου είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων, όπως το ανθρώπινο κρυολόγημα, και όπως το κρυολόγημα μπορεί να προκληθεί από έναν αριθμό διαφορετικών βακτηρίων ή ιών. Το εμβόλιο Bordatella ανοσοποιεί μόνο για μερικούς από αυτούς τους οργανισμούς, γι 'αυτό οι εμβολιασμένοι σκύλοι ενδέχεται να εξακολουθούν να υποφέρουν από την ασθένεια. Οι πυροβολισμοί Bordatella συνιστώνται ετησίως για σκύλους που έχουν συχνή επαφή με άλλα σκυλιά, όπως εκείνα που πηγαίνουν σε παραστάσεις σκύλων ή ημερήσια φροντίδα. Τα περισσότερα εκτροφεία απαιτούν μια πρόσφατη λήψη Bordatella πριν από την είσοδο. Μερικοί κτηνίατροι συνιστούν να κάνετε αυτό το πλάνο κάθε έξι μήνες σε σκύλους που κινδυνεύουν.
Λεπτοσπείρωση
Το εμβόλιο της Λεπτοσπείρωσης θεωρείται ότι προκαλεί υψηλή συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών και οι οδηγίες του AAHA συνιστούν να μην χορηγείται σε κουτάβια πριν από την ηλικία των 12 εβδομάδων. Υπάρχουν πολλά υποείδη ή serovars του Lepto. το συνιστώμενο εμβόλιο προστατεύει και πάλι τέσσερα από αυτά, αλλά υπάρχει μικρή διασταυρούμενη προστασία σε άλλους serovars. Σκύλοι με υψηλότερο κίνδυνο είναι εκείνοι που εκτίθενται σε ζώα ή άγρια θηλαστικά. εκδηλώνονται αιχμές κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών, επομένως τα σκυλιά που διατρέχουν κίνδυνο πρέπει να εμβολιάζονται ετησίως στα τέλη του χειμώνα.
Η νόσος του Lyme
Τα βακτήρια που προκαλούν τη νόσο του Lyme μεταδίδονται από κρότωνες και οι ιδιοκτήτες σκύλων που εκτίθενται σε κρότωνες μπορεί να εξετάσουν το ενδεχόμενο εμβολιασμού για τη νόσο του Lyme. Ωστόσο, ο εμβολιασμός είναι αμφιλεγόμενος. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένης μιας μορφής νόσου του Lyme. Τα περισσότερα μολυσμένα σκυλιά δεν θα εμφανίσουν σημάδια της νόσου του Lyme. αυτά που ανταποκρίνονται συνήθως πολύ καλά στα αντιβιοτικά. Το εμβόλιο Lyme δεν προστατεύει από άλλες ασθένειες που μεταδίδονται με κρότωνες, επομένως εξακολουθούν να είναι απαραίτητες μέθοδοι ελέγχου κροτώνων για εμβολιασμένους σκύλους.
Γρίπη των σκύλων
Η γρίπη των σκύλων προκαλείται από τον ιό H3N8, και εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε σκύλους το 2004. Ένα ξέσπασμα σε εθνικό επίπεδο εμφανίστηκε στις αρχές του 2009 και λίγο αργότερα κυκλοφόρησε ένα εμβόλιο στην αγορά. Εκείνη την εποχή, το H3N8 θεωρήθηκε «νέο» παθογόνο: όλα τα σκυλιά είχαν τον κίνδυνο να προσβληθούν από τη γρίπη των σκύλων επειδή δεν είχαν ποτέ εκτεθεί στον ιό πριν. Σήμερα τα περισσότερα σκυλιά έχουν πιθανώς έρθει σε επαφή με τον ιό. Ωστόσο, τα συμπτώματα της γρίπης των σκύλων μιμούνται αυτά του βήχα του ρείθρου, και οι ιδιοκτήτες ίσως να μην γνώριζαν καν ότι ο σκύλος τους είχε γρίπη. Μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός σκύλων θα εμφανίσει σοβαρά προβλήματα, συνήθως ως δευτερογενής πνευμονία. Στους σκύλους που διατρέχουν κίνδυνο περιλαμβάνονται εκείνοι που στεγάζονται σε κοινόχρηστες εγκαταστάσεις - η ασθένεια πρωτοεμφανίστηκε σε ιπποδρομίες - και σε περιοχές όπου ο ιός είναι γνωστό ότι προκαλεί λοιμώξεις.
